Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Fear Fucktor






Τοτε που ημανε μικρη ειχα εναν σωρο αλλοκοτες φοβιες, οπως για παραδειγμα οτι ημουν υιοθετημένη, ή οτι οταν οι γονεις μου με αφηναν μονη στο σπιτι, με παρακολουθουσαν απο κρυφες καμερες ή ακομα χειροτερα οτι ισως καποιος να μου χε δωσει ναρκωτικα στο σχολειο και γω δεν το χα καταλαβει και ετσι ισως να ημουν junkie και να μην το ηξερα.Καποια στιγμη δε, ισως να αμόλησα πολυ την καλουμπα γιατι με θυμαμαι να πιστευω οτι ειμαι νεκρη,και κυκλοφορω ως φαντασμα και δεν το χω καταλαβει οποτε και τσιμπιομουν συνεχεια και με εκλαιγα μερα-νυχτα.Τωρα βεβαια που ειμαι δυο μετρα γυναικα, μελλοντικη ανεργη επιστήμων, και wannabe καλλιτεχνης, ξερω οτι αυτες οι φοβιες μου ηταν χαζες και banal καθως τελικα υπηρχαν πολλα παιδακια που ειχαν πιο συνθετες φοβιες απο τον μπαμπουλα και τον μεσημερά οποτε φροντισα να βρω καινουργιες, πιο ενηλικες.
note to self: σταματα να μιλας καρφωνεσαι.


Θυμαμαι λοιπον μια φορα, οτι ειχα ξεμαλλιαστεί με ενα κοριτσακι (πωπω τρελο αλανι η συγγραφευς) και μετα με ειχαν πιασει για καμποσο καιρο ημικρανιες και αφου με εξετασα κατεληξα στο σημπερασμα οτι ο μικρος -ατριχος πλεον- Βενζεβουλ απαντησε στην ηττα του με καταρες. Ετσι απλα λοιπον ειχα προσθεσει αλλη μια κουκκίδα στην λιστα με τις φοβιες μου.Ο φοβος,δε, της καταρας τραυματησε τοσο πολυ την αθωα μου ψυχουλα που ακομα και οταν μεγαλωσα αρκετά η μονη καταρα που μπορουσα να πω ειναι "που να σου φτασει η ψαλιδα στην ριζα" ή "που να μην σου παπαριασουν τα δημητριακα".


Περασαν παλι τα χρονια και αρχισα να καταλαβαινω οτι δεν με ειχε καταραστει ο μικρος μελαχροινός Βενζεβουλ αλλα η μανα φυση καθως αν και ειχα βαθμο μυωπιας
που νικαει αρκετους απο σας, δεν φορουσα τα χαριτωμενα μπατομπουκαλα μου.
Οπως και να χει, οι φοβοι μου και εγω περασαμε στην εφηβεια, οπου τα παιδια ερχονται το ενα κοντα στο αλλο και απο την θεωρία του πελαργου περνανε στην πραξη του συνουσιασμου.Βασικα αυτο το κανουν ολα τα υπολοιπα παιδια γιατι εγω ηρθα πιο κοντα στην γκουλτουρα και την συνουσια με τα βιβλια.


Η γκουλτουρα τωρα θα σας ακουστει μια γαμάτη και πολύ cool επιρροη, που ειναι δηλαδη, αλλα οχι ομως αν ο γκουλντουριαρης ειναι coolος.Και στην περιπτωση μου ο γκουλτουριαρης ειναι κουλος. Δεν ξερω αν το εχετε παρατηρησει αλλα οι καλλιτεχνες εχουν μια πετρια να το πω, μια ανωμαλια να το πω, μια ιδιαιτεροτητα θα το πω,που ακουγεται και πιο ψαγμενο. Ο Φλωμπέρ για παραδειγμα επαιζε με τον μικρο Φλωμπερ πανω απο την Μανταμ Μποβαρί, ο Τενεσί Ουίλιαμς ηταν αλκοολικος -ενταξει στον συγκεκριμενο αυτο ήταν το λιγοτερο- και ο Τσαϊκόφσκι συμφωνα με τις εγγυρες πηγες μου (Σουλάρα) παιδεραστης.Για να καταληξουμε σε ενα συμπερασμα, θα χρησιμοποιησω τα στοιχεια μιας στατιστικης την οποια δημιουργησα πριν απο ακριβως 30 δευτερόλεπτα, η οποια αποδεικνύει οτι το 80% των καλλιτεχνων ειχαν και εχουν καποιο χαρακτηριστικο μη αποδεκτο απο την Κοινωνια.


Καθε φορα λοιπον που διαβαζα ενα εργο, αντι να εστιασω στο δημιουργημα , εκανα zoom στον δημιουργο και οταν επεφτα σε καποιον καταπιεσμενο ομοφυλοφιλο, σε καποιον χαμενο τζογαδωρο, καταθλιπτικο, ημιτρελο με τη βουλα, αλκοολικο, junkie ,εξοριστο , ή κτηνοβατη εκανα tea party .Πως να μην σε μαγεψει η εικονα ατομων καταραμενων και καταδιωγμενων απο την κοινωνια που με το μυαλο τους και μονο την εκαναν να τους προσκυναει αιωνια;

Η καταρα και οι καταραμενοι λοιπον κατέληξαν να ειναι στο μυαλό μου μια εικονα τέλεια -μεσα στην ατελεια της-,μια εικόνα ανθρώπων που δεν χωρουσαν στην εποχη τους ,που δεν μπορουσαν να βρουν την ευτυχια και την γαληνη οπου και να την εψαχναν.Και ξαφνου η ιδεα αυτη αρχισε να με ελκυει και ταυτόχρονα να με τρομάζει -οπως ελκυει και τρομαζει ο θανατος , τον ανθρωπο- γιατι η ιδεα ενος καταραμενου Οδυσσεα που ψαχνει μια ολοκληρη ζωη την Ιθακη του , ακολουθούμενος απο ολα του τα παθη, ειναι ωραια μονο για ταινια του Hollywood . Σε όλα τα υπόλοιπα χωριά του κοσμου που δεν παραγουν ταινιες, αυτους τους ανθρωπους τους αποκαλουν χαμενα κορμια και κακοριζικους.

Μισο λεπτο να σημειωσω και αυτην την λεξη στην μεγαλη λιστα των λεξεων που τρομαζουν.

Ωραια παμε.


Να λοιπον που μεσα σε έξι παραγραφους εκανα την περιληψη της ζωης μου και εφτασα στην 20ή περιφορα μου γυρω απο τον ηλιο.Σημερα,οχι απλα δεν φοβαμαι τις
καταρες αλλα τις κυνηγάω κιολα.Τις ψαχνω και τις βλεπω παντου, και κυριως εκει που οι υπολοιποι βλεπουν σκετο φοβο και ανωμαλια: στις τραβεστι, στους αστεγους, στους κλεφτες, στους εθισμενους, στα τσουλακια, στην ασχημια, σε αυτους που βλεπεις στον δρομο και χαμηλωνεις το βλεμμα γιατι ισως ετσι εξαφανιστεις απο το οπτικο τους πεδιο, και μεχρι να περασουν απο διπλα σου, η καρδια σου χορευει τσαμικο.
Το χειροτερο βεβαια ειναι οτι τις καταρες αυτες δεν τις ψαχνω μονο, αλλα τις ερωτευομαι τοσο δυνατα και αν ανακαλυψω οτι ειναι και αυτες εμπορικες οπως και ολα στην εποχη μας ή τρωτές , κλινομαι και παλι στα βιβλια και τους νεκρους τους δημιουργους που ξερω οτι δεν μπορουν πλεον να με απαγοητευσουν.


Καμια φορα - κυριως οταν κοιταω με την μοναξια μου την βροχη απο το παραθυρο, και μας εχει τελειωσει το αλκοολ-αναρωτιεμαι μηπως ειμαι και γω καταραμενη και θα πλαναμαι μεχρι το τελος μου αναμεσα στην δυστυχια και την ευτυχια, ψαχνοντας να βρω , τις απαντησεις, τις ερωτησεις και τα κλειδια μου.Και φοβαμαι .Και ακομα περισσοτερο φοβαμαι μηπως δεν αφησω πισω μου καποιο δωρο για την βιβλιοθηκη της ανθρωποτητας, και παει τζαμπα η καταρα.



19 σχόλια:

  1. φιλενάδα έσκισες κώλους! Αυτό έχω μόνο να πω.

    Α και κάτι άλλο. Κι εγώ ανωμαλάρα του κερατά είμαι. Λες να γίνω πετυχημένος καλλιτέχνη να ούμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φιλε μου ξενιτεμένε, καλη χρονια!

    ανωμαλια ✓
    ταλεντο ✓
    ορεξη για γραψιμο ✓
    ιδεες ✓

    O δρομος προς την λογοτεχνια ειναι ανοιχτος και οι διασημοι , νεκροι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τώρα δηλαδή θες να πεις ότι είσαι μέσα για ένα στα γρήγορα;

    Στην αρχή καλά το πήγαινες αλλά προς στο τέλος το χάλασες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στην αρχη ξεφτιλιζα την παιδικη μου ηλικια και περνουσαμε ολοι καλα. Αν θες μπορω να γραψω ολοκληρο κειμενο για τις παιδικες μου σιχαμερες συνηθειες.

    Συγνωμη, σε ποια παραγραφο λεω οτι ειμαι για ενα στα γρηγορα;

    Πι.Ες καλη χρονια, με το καλό να μας μπουν ολα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαρούλι μου χρόνια πολλάαα καλή χρονιάαα!!!

    Εγώ τόσα χρόνια νόμιζα πως είμαι απλά τρελή ή διχασμένη προσωπικότητα ή καταραμένη... επίσης πίστευα πως μόνο εγώ σκέφτομαι έτσι... κοίτα να δεις που είμαστε πολλοί!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χρονια πολλα Γιαννα μου, Καλη χρονια με υγεια πανω απ ολα!

    Παιδι μου, εγω ακομα και σημερα πιστευω οτι ως παιδι ειχα απειρα ψυχολογικα τα οποια οι γονεις μου αγνοουσαν!

    Ομω ποιος ειναι λογικος, και πως μπορει να επιβιωσει στον κοσμο του παραλογου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να μην κινούμε υποψίες δημόσια. Αλλά προσοχή, δεν είμαι διαθέσιμος για σταθερή σχέση. (αφού έγραφες παραπάνω ότι γουστάρεις παρακμιακούς και αποτυχημένους, δεν το έπιασες με την πρώτη)

    Θα περιμένω άρθρο-αυτοβιογραφία των παιδικών χρόνων του μαρουλιού. -χωρισμένο σε κεφάλαια γιατί ακόμα έχουμε πρόβλημα στο διάβασμα.

    Ναι, ξέχασα. Καλή χρονιά, χρόνια πολλά, κλπ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Mister Hussar η αποτυχια ειναι δυσκολο να φανει οσο ζεις, γιατι η ζωη εχει ανατροπες.

    Χα, μια αυτογραφια μου θα μπορουσε να λεγεται "Μια ζωη στην υπαιθρο" και θα μιλαει για τοτε που ταιζα κοτες, μαζευα σαλιγκάρια και με κατουρουσαν κουνελια;
    ΨΗΘΗΚΑ.

    Πι.Ες αν δεν σε πειραζει που ανακατεβω πρεζα,αλκοολ,και προζακ, που ορεγομαι κατσικες,χαλαω το χαρτζιλικι μου στο κοινο, και αντιμετωπιζω τους ανθρωπους σαν πειραματοζωα, τοτε ειμαι ολη δικη σου.Νταξ θα με πειραζεσαι με αλλους 5 αλλα και παλι, θα ειμαι ΚΑΙ δικη σου.

    /ανουσιαφλυαρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πι.Ες πανω στο προηγουμενο Πι.Ες θα με ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ με αλλους 5.

    Α και
    Χα μια αυτογραφια που θα μπορουσε να λεγεται "Μια ζωη στην υπαιθρο" και θα μιλουσε για τοτε που ταιζα κοτες, μαζευα σαλιγκάρια και με κατουρουσαν κουνελια;
    ΨΗΘΗΚΑ

    Καινουργιο Πι.Ες ισως θα πρεπε να ξαναδιαβαζω τα σχολια μου πριν τα δημοευσω.Ισως

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οι Ποιητές συχνά είναι καραραμένοι
    Οι Καταραμένοι σπανίως είναι Ποιητές―
    κι αυτό είναι γνώση που αποκόμμισα με πικράν πείραν που δεν εύχομαι ούτε στους εχθρούς μου (γι αυτούς φυλάω χειρότερα μα τους ξεχνάω & δεν προλαβαίνω...)..
    Η Διαφορετικότητα, (ακόμα κι αν είναι κάτι τόσο συνηθισμένο όσο το διαζύγιο των γονιών), έχει αποδειχθεί πως κάνει το παιδί πιό έξυπνο. Για να επιβιώσει. Η εξυπνάδα, φευ, δεν αρκεί για να κατακτήσουμε την Κατά Κόσμο Αθανασία (την επιτυχία και τη διασημότητα δηλαδή) κι όποιος βρει ποιός την ονόμασε έτσι κερδίζει... ― την εκτίμησή μου & τη χαρά πως είναι εκτός από έξυπνος και μορφωμένος. Άρα έχει ελπίδες, άρα μπορεί να επιδoθεί σε κραιπάλες προς το παρόν (Lucky you!)..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είναι πάντα χαρμόσυνο να νιώθεις πλήρη ταύτιση με τα λεγόμενα (ή τα γραπτά;) κάποιου, η τελευταία παράγραφος ήταν λιγο βγαλμένη κι από τη δική μου ζωή.
    Γκουντ τζομπ μαρούλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δαφνη μου, λυπαμαι που το παραδεχομαι, αλλα και δεν ξερω την ονομασε Κατα Κοσμο Αθανασια, και εχεις απολυτο δικιο στο οτι οι καταραμενοι ΣΠΑΝΙΑ ειναι ποιητες. Αλλα εχουν μια μαγεια δεν εχουν;

    tatsoman με παραξενεψε ευχαριστα το ποσοι ταυτιστηκαν με καποια απο τις σκεψεις και τα αισθηματα μου.Καλα ξεμπερδεματα να εχουμε λοιπον με τα μυαλα που κουβαλαμε :)

    Πι.Ες tatsoman? τι σημαινει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είναι ενα ας πουμε λογοπαίγνιο που σχετιζεται με το ονομα μου και με ακολουθεί από το δημοτικό, μην το ψάχνεις :Ρ

    Οσο για τα μυαλά που κουβαλάμε, είναι μπερδεμένα αλλά τα αγαπάμε :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μερσι μενσιε!

    αναγνωστες μου, καντε και εσεις μια επικληση/προσευχη/θυσια στον θεο σας μπας και περασω κανα μαθημα, και γραψω και κανα κειμενο και γλιτωσετε ετσι απο τα συνδρομα στερησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. oi duo teleutaies paragrafoi kati me ekanan na niwsw. euxaristw
    mantonis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μπορώ παρακαλώ να ζητήσω ποστ-ρεβάνς με τις σκέψεις - φοβίες από την παιδική σου ηλικία. Είναι ο μόνος τρόπος να γράψω βιβλίο.

    Μερσί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Χελλοου!

    Η αληθεια ειναι οτι εγω πιστευα οτι ειναι μονο αυτες αλλα μια μερα που συζητουσα με τους γονεις μου τα ψυχολογικα μου προβληματα ως ενηλικας μου ειπαν οτι ως παιδι ηταν πολλα περισσοτερα οποτε εχω να προσθεσω τις εξης φοβιες

    1. Οτι θα αργοπεθαινα και ολοι μου το εκρυβαν, οποτε κρυφακουγα για να ακουσω απο τι θα πεθανω.
    2.Οτι οι γονεις μου εχουν χωρισει αλλα μου το κρατανε κρυφο για να μην φοβηθω!
    3.Οτι θα με δαγκωσει σκορπιος και θα πεθανω.
    4.Οτι εχουν κυριευσει την οικογενεια μου και τον κοσμο ολοκληρο εξωγηινοι και ειμαι ο τελευταιος κανονικος ανθρωπος.
    5.Οτι εχει μπει καποιο ζουζουνι απο το αυτι μου και μου τρωει το μυαλο.

    Γκοντ, και εσυ απορεις πως κυκλοφορω εξω ελευθερη ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή